vrijdag 25 september 2009

Henk van Zuiden - Dicht! De beste poëzie, slamdichters en rapteksten

DRIE TEKORTKOMINGEN, YOU'RE OUT!


In de wereld van de poëzie wordt om de haverklap gebloemleesd. Komrij wist wel raad met zijn 2000 en enige gedichten van de Nederlandse Poëzie van de 19e en 20ste eeuw, Chrétien Breukers leverde in 2007 een vergelijkbaar staaltje met dichters vanaf de jaren tachtig, waarbij niet alleen gepubliceerde dichters werden opgenomen, maar ook 'internetdichters'. De rij bloemlezers lijkt oneindig: Erik Jan Harmens, Ruben van Gogh, Rob Schouten, Rogi Wieg en ga zo maar door. Nu is het de beurt aan Henk van Zuiden, met Dicht! De beste poëzie, slamdichters en rapteksten.

Toegegeven, de (onder)titel van deze bloemlezing is niet een van de gelukkigste, want in tegenstelling tot wat hij vermeldt, vindt u in de bloemlezing naast de poëzie en rapteksten geen weldoorbloede slamdichters. Als u nu net zat te wachten op slamdichters, nat van plankenkoorts en rillend als het bundeltje poëmen dat ze vasthouden, weet u nu al dat u de pocket beter kunt laten liggen. Zoekt u ze in dat geval maar in het wild, in die nachtelijke burelen van het woord. Wat zult u daar aantreffen?

Weinig rap maar wel gedichten
Sterretjes, heel veel sterretjes. Wie eens naar een Poetry Slam is geweest, heeft ze op zijn netvlies: de enthousiaste bundelloze dichters die in wedstrijdvorm hun beste gedichten op de beste manier voordragen. In een aantal rondes wordt daar een winnaar uitgekozen. Die winnaar gaat naar de jaarfinale en als die gewonnen wordt naar het NK Poetry Slam, dat in Utrecht door het Poëziecircus georganiseerd wordt. Daar lonken de wereldkampioenschappen! Daar riekt het naar onsterfelijke roem! Roem! Maar nee, in deze bundel geen slamdichters. Wel veel begrijpelijke en grappige gedichten die ondermeer door dichters uit het slamcircuit zijn geschreven (en daar bovendien niet misstaan).

Omdat bij bloemlezingen de kwaliteit van de titel natuurlijk ondergeschikt is aan de keuze van de teksten, wordt het tijd die eens onder de loep te nemen. De inhoud van Dicht! kenmerkt zich door grote en gemêleerde selectie gedichten en een zeer beperkt aantal rapteksten. Van die laatste categorie zijn er maar een karige vijf opgenomen, zes als je Ingmar Heytze's 'Short rap' meerekent. Het tekent de voorkeur van Van Zuiden: het is hem om de gedichten te doen, wat, vanuit het perspectief van een rapper, teleurstellend is. Dit is, naast de onhandige titel, een tweede tekortkoming van de bloemlezing.

Gehannes met de marges
De meeste gedichten in Dicht! zijn toegankelijk en grappig. Als de gedichten niet grappig zijn, zijn ze meestal wel geestig. En als ze gespeend zijn van enige geestigheid, zijn ze nog altijd begrijpelijk. Ze zullen bij jongeren, de doelgroep vanDicht!, over het algemeen wel in de smaak vallen. Bovendien zijn het gedichten die het bij de voordracht vaak goed doen. Op de NK Poetry Slam winnaars De Woorddansers en Sven Ariaans na, staan alle NK Slam-winnaars in de bundel. Ook Tjitske Jansen, die tot dichterlijke wasdom kwam in de wereld van de Poetry Slam, vindt de lezer erin terug. Daarnaast staan er gedichten van Hans Dorrestijn, Ted van Lieshout en Huub van der Lubbe in de bundel.

Met enkele gedichten is de lezer langer onderweg: Gerrit Kouwenaar is daar bij uitstek een goed voorbeeld van. Van hem is 'a happy childhood' opgenomen, afkomstig uit de bundel Totaal witte kamer (2003). Het is zonder meer terecht dat Kouwenaars poëzie, waarvan elke letter op zijn plek valt, een plaats in de bundeling heeft gekregen. De invloed die Kouwenaar gehad heeft op de Nederlandse poëzie is immens. 'Veel Nederlandse poëzie is verkouwenaard, hoor je wel eens zeggen', stelde Gerrit Komrij in 2000 nog maar eens vast. Het is dan ook erg jammer dat een derde tekortkoming zich juist bij deze dichter openbaart: de vorm van het gedicht is danig veranderd. Oorspronkelijk heeft het gedicht vier distichons (een tweeregelige strofe), maar in Dicht! Is het tweede distichon in een terzet (drie regels) veranderd.

Poëzie zou geen concessies moeten doen aan de marges die een uitgever zijn publicaties oplegt. Gezien de grote inzet die Van Zuiden tot nog toe heeft getoond voor de letteren en de poëzie in het bijzonder – denk bijvoorbeeld aan de Windroosreeks, waarvan hij uitgever is – zou je iets anders verwachten. Dat is erg jammer. De schamele vijf euro die de bundel kost, is zo wel erg goedkoop.

Gepubliceerd op 8WEEKLY

maandag 14 september 2009

21 september 2009: Woorden bij Van Wegen


21 sep: Gerrit Komrij, Guido van de Wiel en Chrétien Breukers!
Op maandagavond 21 september vanaf 20.00 uur interviewt dichter Merijn Schipper dichter, schrijver, vertaler, essayist en recensent
Gerrit Komrij in het Utrechtse Café van Wegen.

Dat Gerrit Komrij het huis van de poëzie tot in de kleinste hoekjes kent, behoeft geen betoog. De ‘Dikke Komrij’ is er het indrukwekkende bewijs van. Dat hij ruim twintig jaar geleden in Verzonken boeken tal van obscure romanpareltjes heeft opgediept uit ‘het paradijs der literaire vergetelheid’, is minder bekend. Speciaal voor Woorden bij Van Wegen zet Grootlezer Komrij zijn ‘Geheimtips’ op een rij.

Ook spreekt vertaler
Guido van de Wiel over ’t Manco van Georges Perec – het enige boek zonder e uit de gehele westerse wereldliteratuur. Perec liet de meest gebruikte letter uit het alfabet weg als hommage aan zijn in de Holocaust omgekomen moeder. Een van de lastigste vertaalklussen die denkbaar zijn en Guido van de Wiel was er dan ook jaren mee bezig. Het eindresultaat is echter meer dan een literaire curiositeit – het blijkt een weergaloos spannend boek.

Dichter, publicist en uitgever Chrétien Breukers (1965) presenteert zijn nieuwe dichtbundel Gysbert Japicx bezoekt het Drielandenpunt. De hoofdredacteur van De Contrabas (www.decontrabas.com) laat de grote 17e-eeuwse Friese dichter Gysbert Japicx van Zwarte Haan in Friesland naar Het Drielandenpunt in Limburg reizen. Een kort bezoek aan het dichtbij Het Drielandenpunt gelegen staatje Moresnet wordt hem echter fataal. Hij sterft er aan de pest. Welbeschouwd is dat heel toepasselijk, want Moresnet is de vrijstaat waar ooit het ideaal van een universele taal (het Esperanto) werd beleden. Behalve een reis door de taal is deze bundel ook een reis door de tijd. Japicx maakt kennis met dichters als Pierre Kemp, Cornelis van der Wal, H.H. ter Balkt en Douwe Tamminga.

Dichter Ingeborg Klarenberg draagt het eerste Utrechtgedicht voor, een nieuw, vast programmaonderdeel bij Woorden bij van Wegen. Veertig maanden lang schrijven bekende en onbekende dichters op uitnodiging van SLAU en Kunstliefde een gedicht over Utrecht.

Uiteraard is ook Alexis de Roode terug: elke maand bespreekt hij een boek dat hij voor maximaal twee euro bij de boekenkraam van Adrie Heystek, op de markt koopt.

Café Van Wegen, Lange Koestraat 15 – toegang gratis – aanvang 20.00 uur – nu met boekenbingo!!!

Culturele Zondag: Optreden met Poëziecircus


In het kleinste, van taal meest omvattende heelal, de poëzie; in het herfstige, op de gracht, soms onder bruggen schuilend, soms badend in de zon, september op je schouders, tussen de platanen onder de hoge hemel, daarachter het meest omvattende heelal en het begin en einde van alles.

Het optreden met het Poëziecircus was geweldig! Het weer zat overwegend mee, de boot zat steeds vol! Op de foto (gemaakt door Michaël Stoker) links van mij de dichter/zanger/voordrachtskunstenaar Boris de Jong. Je herkent ons aan onze felgekleurde overhemden.

maandag 7 september 2009

Culturele zondagen Merijn Schipper treedt op voor Poëziecircus

Tijdens de Culturele zondag van 13 september treed ik vanaf 4 uur op voor het Poëziecircus. Onder andere samen met Boris de Jong, Hanneke van Eijken en Alexis de Roode. Kom langs!


!!!!!!!!!!!!

Culturele zondagen: Merijn Schipper presenteert het SLAU

Op de Culturele zondag van 12 september presenteer ik vanaf 15:00 uur het programma van hetSLAU tijdens het voorproefje van Festival Mooie Woorden in Hofman Café (Janskerkhof 17a).

HiernaGekwetter bij NPB Bennekom: Vrijheid

Op zondagmorgen 20 september vanaf 10:00 uur treedt HiernaGekwetter op ter omlijsting van een bezinningsbijeenkomst van de NPB Bennekom (Emmalaan 1 te Bennekom). De lezing, die het richtsnoer vormt van de bijeenkomst, wordt gegeven door Paul van Engen en is getiteld: 'Wat is vrijheid? Een algemene inleiding'. Onze setlijst zal eveneens op het thema betrekking hebben!

HiernaGekwetter is online!!!

HiernaGekwetter heeft inmiddels ook zelf een weblog. Zie voor optredens, gedichten en beeldmateriaal:



vrijdag 4 september 2009

John Updike - Endpoint and Other Poems

EEN WAARDIG AFSCHEID


Op 21 januari overleed een van 's werelds beroemdste auteurs. De introverte John Updike stierf aan een longtumor waarvan aanvankelijk werd gedacht dat het om een sluipende longonsteking ging. Updike was een geliefd schrijver: niet alleen werd zijn werk veel en door een breed publiek gelezen, ook de kritiek en de academische wereld nam hem serieus. Na zijn dood verschenen nog twee publicaties. Naast de gelijktijdig gepubliceerde verhalenbundel My Father's Tears and Other Stories is nu ook Endpoint and Other Poems verkrijgbaar.

Updike, zoon van een wiskundeleraar en freelance schrijfster, publiceerde in verschillende genres: romans, korte verhalen, poëzie, essayistiek, kinderboeken, theaterteksten. Van de ruim vijftig werken, behoren de verfilmde roman The witches of Eastwick en de Rabbit-romanreeks tot zijn bekendste. Aan Updike werden nagenoeg alle prijzen toegekend die een Amerikaanse auteur maar kan winnen, de grootste daarvan zijn de National Book Awards en de Pulitzer Prize. Beide mocht hij maar liefst tweemaal in ontvangst nemen.

Reflectie
Een belangrijk thema in Updike's literaire werk is de aandacht voor morele verantwoordelijkheid en schuld, die vaak gepaard gaat met een aanklacht tegen de heersende moraal. Zijn werk is daarbij overigens geen huzarenstuk van het engagement, want steeds speelt het zich op kleine schaal af: het is de mens – de onvervulde en de altijd maar zoekende mens – die centraal staat. Nooit vinden zijn personages tevredenheid in zichzelf. Evenmin zijn ze in staat zich te schikken naar de eisen van de buitenwereld.

Endpoint and Other Poems is een treffende bundel. Niet dat de poëzie zo esthetisch,  ingenieus of vernieuwend is, het is eerder dat ze de lezer zonder veel omhaal bij het onderwerp van het gedicht betrekt. De bundel opent met de reeks 'Endpoint'. Deze reeks bestaat uit een aantal reflecties op ervaringen uit zijn laatste jaren en op zijn schrijverschap. De ijkpunten van dit reflectieproces zijn voornamelijk Updike's laatste verjaardagen. In het licht van zijn overlijden is het ronduit aangrijpend dat hij rond deze 'levensvieringen' erop uitzet met zijn vitale, evenwichtige en oprechte verhalende gedichten. Bij elk gedicht weet je: hij leeft nog, hij weet nog weinig van wat er gaat komen. Maar voor wat er gaat komen, is hij wel angstig, bijvoorbeeld tijdens de landing van het vliegtuig waarin hij zit: 'We seem too low, my palms begin to sweat. / (...) Age I must, but die I would rather not.'

Context
Aangespoord door zijn vader om literaire werken te lezen die in zijn moeders boekenkast staan, maar nog te geïntimideerd door hun grootsheid – ze zijn hem te 'echt' – zie je hem als jongeling bij die werken wegdromen terwijl hij de zachte geur ervan opneemt. In tegenstelling tot zijn moeder, die haar leven lang bij uitgevers probeert binnen te komen, blijkt hij wonderbaarlijk goed te kunnen schrijven. Als zij zich in John Updike's aanwezigheid verzucht over een lelijke zin, wordt duidelijk waarin het verschil in schrijven tussen moeder en zoon ligt: '"Such ugly words!" / as if each stood alone. No, no, I thought, context is all'.

Context is inderdaad heel belangrijk bij Updike. Het is de context die Endpoint and Other Poems zo intens maakt. De gedichten weten keer op keer met minimale moeite een wereld op te roepen, die volstrekt geloofwaardig en invoelbaar is. Dat is heel bijzonder. De auteur zal door het grote publiek echter vooral herinnerd worden als getalenteerd prozaïst.

Afgezien van zijn scherpzinnige essayistische werk, is hij op de keper genomen nooit werkelijk iets anders geweest. Hoewel de schrijver zich schijnbaar moeiteloos de verschillende literaire registers bespeelde, zie je in al zijn werk de weerschijn van de verteller in hem. De narratieve aard van de gedichten, doet zoiets in elk geval vermoeden. Dat maakt de dichtbundel niet minder bijzonder. Endpoint and Other Poems een waardig afscheid.

Gepubliceerd op 8WEEKLY

donderdag 3 september 2009

Festival Zomeravonden-gedicht: Traag als ze aanstroomt

Traag als ze aanstroomt
lui als haar oevers liggen
wijd als de spanne hoog
de spanne is, op gezette moment
cyaan onder cyaan en tussen
de wolken het kolken en golven of
miljarden transactes van fracties
van lampjes en geflikker van lichtjes
van lantrarens en verder het glimmende
filigraan van de onnoembare sterren
oud en zo ver en zo veel als ze zijn
smal als een haar vanuit de ruimte bezien
vlug als een knipoog in het licht
van de tred van de tijd
traag als het oog dat het aanziet

wild als je opvaart
of als ze tekeer gaat
of rijzend en proestend
of hoestend en fluimend
mild als je meegaat
en als ze tot rust komt
en als ze de spiegel
glad maakt, daarlaat
als glas

daar als je afmeert
daar als je terugkeert
daar als je hier staat
te Wijck aan lij en lief
als ze te loef ligt:

het oude Maastricht



Festival Zomeravonden-gedicht: Maastricht

ik ben een tweelingstad
ik ben van beide wat
misschien werd ik hier geboren
en groeide ik daar op
wie zal het zeggen
tempus fugit

glans wordt dof
steen wordt stof
wie zal het zeggen
tempus fugit



Festival Zomeravonden-gedicht: Mestreechter Geis (ready made)

Maastrichtenaar eigen
volkseigen karaktertrek
gevoel voor humor en betrokkenheid
waarbij betrokkenheid - betrokkenheid

symbool voor de manier van leven
voor de manier van leven
van hoe hij drinkt, van
hoe hij drinkt en leeft en zingt



Festival Zomeravonden-gedicht: Mestreechter Geis en de Wiekeneer

Vlegel op een stenen plein
een grijnslach op je koude kop
streng in de leer, maar voor een boeteling
zacht: een liefje, schatje, doetje, poeleke, liefste
zoete, stoute Mestreechter Geis

Je kijkt om, betrapt
en van geen kwaad wetend?
Waarom , een witz, een klein vergrijp
een hebbeding o lieveling? En op je heup?
Een grap voor een klap, o suuse?

De Wiekeneer, zijn spitse hoofd
gehoed en iets verbeten
laat je achter
zijn rug, zie je zijn rug
nog?

Wat heb je gedaan?
Wat heb je gelaten?
Het is een eerlijke figuur
is hij gekwetst
en op zichzelf verlaten?

Zijn jullie zo anders dan
beide hol en in de tijd een baken?
Hij streng eerder, in de leer
jij voor de biecht geschapen?



Festival Zomeravonden-gedicht: Zegt de man (monoloog)

Zegt de man:
'Wond van het zuiden
etter langs de Maas
puist langs een berg
waarvan de naam naar valken verwijst
adellijke dieren, godsvruchtig gevederte
dat bid - niet geheel van deze tijd
(god die dood is) - maar toch'

Zegt de man:
'Nee zonnegod nee
blinkend schild
waarvan
de kras
de kerf
de houw
de haal
de zachte
kromme
de kroon is'

Zegt de man:
'Samenkliek van inteelt en erger
van taal zonder mond, tong
zonder taal zonder oor
welriekend de geur van
het oude geld en het nieuwe
dat kerken opkoopt
dansend naar een oude meester
naar wiens pijpen we dansen
(die nergens is, de afgeschoven schuld)
stad van één verlichte lantaren
Bonnefanten, parel op een andere kroon
baken inperfect, maar beter dan al het andere
dat kwijt is - '

Zegt de man:
'Je wilt gaan
naar het afvoerputje
de beerput
de horzel op het boerenpaard
de giertank
de gele gifpil
de zwarte adder
onder het roodwitblauwe gras?'

'Nee, nee, grapje, grapje

stad van mijn hart
hart van mijn stad
stad van mijn hart
ik liet er alles wat ik had

ga maar
ga maar schat'

Zegt de man:
'Wijcker Brugstraat, de Lage Barakken
grootgrutters P. de Gruyter: verdwenen
het warenhuis Maussen: verdwenen
mijn Percée -
het slaag dat ik kreeg
de mist die soms
van het water steeg
alles is verdwenen'

Zegt de man:
'Naast de Servaas, koning der kerken
de St. Jan: rood als het rood
van de doorlopen ogen van mijn vader
en Sterre, Sterre der zee:
vaal als zijn huid'

Zegt de man:
'Maar mijn zus Marieke Marieke
en het katte kwaad, het ballen
op straat, het lezen in bed
toen het al veel te laat was
met een zaklamp onder het laken
zoals ik toen
en zoals de tijd die verder gaat'

'Ga maar dan
ga maar'

Zegt de man:
'Ga maar
ga maar dan'